Vandaag wordt een spannende dag. Om 13.00u 15.00u komt het Franse voorzitterschap met een nieuw tekstvoorstel. De landen hebben dan een aantal uren om zich te beraden. Om 17.00u 19.30u begint dan het Comité de Paris waarin we de reacties van de verschillende landenblokken zullen horen. Komen we in de buurt van een ambitieus klimaatakkoord?

Tot nu toe is alles verrassend soepel verlopen. Hopelijk maakt Frankrijk daar gebruik van door een tekst op tafel te leggen die iedereen een beetje pijn doet en die tegelijkertijd ambitieus is. Grote vraag is of de Fransen dat durven. Als je met ambitie komt, is de kans groot dat het vervolgens weer afgezwakt wordt, en dat zou Frankrijk als gezichtsverlies kunnen beschouwen. De samenwerking is momenteel echter zo goed dat als het nu niet geprobeerd wordt, er misschien nooit meer zo een uitgelezen kans langskomt.  

De nationale klimaatplannen (INDC's) die ingeleverd zijn, brengen ons op een pad dat een opwarming van de aarde met drie graden oplevert. Dat is bij lange na niet genoeg. Vandaar dat de nieuwe tekst onderdelen moet bevatten die ons dichter bij de anderhalve graad brengen waar iedereen nu zo vol van is. Twee punten zijn daarvoor belangrijk: een stevig herzieningsmechanisme en meer actie voordat het nieuwe verdrag van start gaat (dat zou in 2020 moeten zijn).

Ambitiemechanisme

Vrijwel elk land lijkt het ermee eens te zijn dat er een regelmatige herziening moet komen. Het lijkt zeer waarschijnlijk dat we vijfjarige herzieningscycli krijgen. Nu is het echter nog belangrijk om voor elkaar te krijgen dat dit herzieningsproces zo ambitieus mogelijk ingericht wordt.

Zo moet de eerste periode van vijf jaar zo snel mogelijk beginnen. Waarom pas in 2020, als we al in 2017 van start kunnen gaan? De EU heeft nu aangegeven 2019 te accepteren, maar dat kan beter. We liggen al genoeg achter met de aanpak van klimaatverandering. Extra jaren verloren laten gaan is onacceptabel.

Pre-2020

Als de rijke landen toezeggingen doen om tussen nu en 2020 meer actie te ondernemen, plukken we niet alleen laaghangende vruchten om een wereldwijde temperatuurstijging (zio goedkoop mogelijk) in toom te houden. Hoe langer we wachten hoe meer we in de tussentijd uitstoten en duurder de aanpak van klimaatverandering wordt. Daarnaast is het ook een goed gebaar richting ontwikkelingslanden. Het laat zien dat we serieus zijn. En dat brengt een ambitieuze deal in Parijs weer dichterbij.

De EU heeft een 2020 CO2-reductiedoelstelling van 20 procent. Dat deze doelstelling veel te laag is, bleek onlangs weer in een rapport van de European Environment Agency. Met uitvoering van de huidige beleidsplannen halen we al een reductie van 24 procent. We kunnen dus veel meer toezeggen zonder dat we ook maar iets hoeven te veranderen op de korte termijn.

Nu nog hopen dat het Franse voorzitterschap mijn mening deelt. We zullen het in de gaten houden, uiteraard met updates op ons liveblog.